“แม่ของเธอคือต้นเหตุทั้งหมด”
ภาคินก้มลงมากระซิบที่ข้างหูของฉันเสียงต่ำก่อนที่มือข้างหนึ่งของเขาจะกระชากเสื้อกล้ามของฉันออกไปจนมันขาดวิ่น
บราเซียสีดำสนิทปรากฏแก่สายตาของภาคินพร้อมกับร่องรอยน่าเกลียดที่เขาเป็นคนทำไว้ซึ่งมันยังไม่จางไปเพียงแต่บางจุดฉันใช้คอนซิลเลอร์ปกปิดมัน
“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันขอร้อง” ฉันเว้าวอนภาคินเสียงสั่นเมื่อเขาทำท่าจะปลดบราเซียออกไปจากร่างกายฉัน ฉันพยายามกอบกุมมันเอาไว้แม้บราเซียจะหลุดไปข้างหนึ่งแล้วก็ตาม
“แม่เธอทำให้แม่ของฉันเจ็บ
เธอก็ต้องเจ็บไม่แพ้กัน”
ภาคินประกาศเสียงกร้าว เวลานี้เขาเหมือนกับสัตว์ป่าที่พร้อมจะฉีกเนื้อของเหยื่อให้ขาดเป็นชิ้นๆ
ฉันหอบหายใจพนักหน่วงเมื่อภาคินเลื่อนใบหน้าคมของเขาเข้ามาใกล้ฉันจนริมฝีปากของเราเกือบจะสัมผัสกัน
“แต่ฉันไม่รู้เรื่องด้วย..” ฉันบอกเสียงแผ่วพยายามจะใช้น้ำเย็นเข้าลูบแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลอะไรกับเขาเลยแม้แต่นิด
“ฉันจะทำให้เธอเจอกับสิ่งที่แม่ฉันเจอ”
สิ้นประโยคเอาแต่ใจริมฝีปากร้อนจัดของภาคินก็ทาบทับลงบนริมฝีปากอิ่มของฉันโดยไม่ทันตั้งตัว
ฉันพยายามเม้มปากไม่ให้ลิ้นร้อนของภาคินได้รุกล้ำเข้ามาภายในพร้อมกับจิกทุบไหล่กว้างของเขาเผื่อให้เขาผละตัวออกไป ฟันคมของภาคินกัดเข้าที่ริมฝีปากล่างของฉันอย่างแรงจนฉันร้องครางในลำคอนั่นเป็นจังหวะที่ทำให้ภาคินสอดเรียวลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากของฉันได้
เหมือนภาคินจะฆ่าฉันให้ตายด้วยรสจูบข่มเฟื่อนที่เต็มไปด้วยเลือดเขาพยายามไล่ต้อนลิ้นเล็กของฉันให้ดุนดันลิ้นร้อนของขาตอบ ฉันหลับตาปี๋เมื่อฝ่ามือร้อนของเขากระชากบราเซียของฉันทิ้งไปแล้วตามด้วยการบีบเค้นที่เนื้อนิ่มทั้งสองข้าง
“อึก..แฮ่ก”
หลังจากถอนจูบที่เกือบจะฆ่าฉันออกไปภาคินก็ละริมฝีปากร้อนของตัวเองมที่ลำคอระหงของฉันก่อนที่เขาจะจัดการดูดเม้มมันจนเกิดเสียงน่าเกลียดเล็ดรอดออกมา ฉันนอนหายใจด้วยความระทวยมันทั้งวาบหวามและเหนื่อยอ่อนไปหมด
ฉันอยากจะผลักไสเขาออกไปแต่ร่างกายกลับยินยอมให้เขาทำแต่โดยดี
“ไม่เจอกันสามวันยังน่าเอาเหมือนเดิม” ภาคินผละออกมาจากลำคอของฉันแล้วเอ่ยบอก
ฉันปรือตามองหน้าคมที่ตอนนี้ดวงตาของเขาฉายแววปรารถนาอย่างเห็นได้ชัด
ภาคินลากเรียวลิ้นร้อนไปทั่วลำคอของฉันก่อนที่มันจะไปหยุดที่เม็ดไตของหนึ่ง
ฉันหอบหายใจอย่างหนักเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร
“ไม่ทำได้ไหม.. พอแล้ว”
ภาคินผละตัวออกไปนั่นทำให้ฉันผุดยิ้มขึ้นมาอย่างดีใจก่อนจะขยับตัวหนีอีกฝ่ายแต่ขยับไปได้ไม่เท่าไหร่ก็โดนมือร้อนจับเข้าที่ต้นแขนเรียว
“ถอดกางเกงออก”
ภาคินมองหน้าฉันนิ่งๆพร้อมกับสั่งเสี่ยงต่ำ ฉันส่ายหน้าพรืดก่อนจะเด้งตัวหนีนั่นทำให้ภาคินรั้งเอวของฉันไปใกล้แล้วจัดการปลดกระดุมกางเกงของฉันออกด้วยมือเดียวในเวลาไม่กี่วินาที กางเกงของฉันถูกโยนไปไว้ที่ไหนก็ไม่อาจทราบไว้
ฝ่ามือร้อนของภาคินกำลังลากขึ้นลงบริเวณเรียวขาของฉันทั้งที่ฉันพยายามจะดิ้นแต่ดูเหมือนเขาไม่ได้สนใจเลยสักนิด
ฉันเอื้อมมือไปจิกทึ้งหัวของเขาพยายามที่จะข่วนใบหน้าหล่อคมนั่นแต่ภาคินก็หลบทันเสียก่อน
“ว่าจะไม่รุนแรงด้วยแล้วนะ” ภาคินสบภพลางเอ่ยบอกเสียงต่ำก่อนจะก้มลงไปเก็บบราเซียของฉันขึ้นมามัดข้อมือของฉันเอาไว้กับหัวเตียงทั้งๆที่ฉันยังคงดิ้นอยู่ “ดิ้นเข้าไป ยังไงก็หนีฉันไม่พ้นหรอก”
“ออกไป! อย่านะ!” ฉันร้องเสียงหลงเมื่อภาคินจับขาเรียวของฉันให้ตั้งขนานกับพื้นเตียงก่อนจะจับมันแยกออกจากกัน
ภาคินไม่ฟังเสียงของฉันหนำซ้ำเขายังเอื้อมมือมาแหวกชั้นในของฉันออกก่อนที่แกนนิ้วร้อยจะถูกสอดเข้ามาภายในตัวฉัน ฉันกระตุกตัวเบาเพราะความวาบหวามที่ได้รับ ภาคินยิ้มพอใจเมื่อเห็นปฏิกิริยาของฉัน
ใบหน้าคมเลื่อนเข้ามาใกล้ส่วนอ่อนไหวของฉันมากกว่าเดิมพร้อมกับฝังหน้าลงส่วนโหนกนูนที่ยังคงมีชั้นในปิดกั้นอยู่
“ภะ.. ภาคิน”
ฉันเม้มปากแน่นเมื่อปลายลิ้นร้อนของเขากำลังทำหน้าที่อย่างดีแม้จะมีชั้นในกั้นอยู่ ฉันหนีบขาเข้าหาภาคินเพราะความเสียวซ่านนั่นทำให้ภาคินจับขาของฉันอ้าออกมากกว่าเดิมไม่นานความเปียกชื้นของฉันก็ค่อยๆไหลออกมานั่นทำให้ภาคินผละหน้าออกมาก่อนจะค่อยๆดึงชั้นในของฉันออก
“ร่างกายเธอนี่มันน่ารักจริงๆ” ภาคินว่าพลางส่งยิ้มให้ฉัน
ฉันเม้มปากด้วยความขัดเขินทั้งๆที่ปากร้องห้ามแต่ร่างกายกลับตอบสนองเขาดีทุกอย่าง ภาคินผละตัวออกไปเสื้อผ้าของตัวเองออกจนเหลือแต่ร่างเปลือย
ความเป็นชายปรากฏแก่สายตาฉันเบือนหน้าหนีไปอีกทางเพื่อให้ภาคินรับรู้ว่าฉันไม่ได้อยากจะเห็นมัน
ฉันหุบขาเข้าหากันอัตโนมัติเมื่อเห็นว่าภาคินกำลัจะทำอะไร
เขาจิ๊ปากอย่างหัวเสียก่อนจะแยกเรียวขาของฉันออกจากกันอีกครั้งแล้วแทรกตัวเข้ามาตรงหว่างขาของฉันทันที
“พอเถอะขอร้อง”
ฉันเว้าวอนเขาเสียงสั่น ภาคินยกยิ้มมุมปาก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหาฉันนั่นทำให้ความเป็นชายของเขาสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวของฉันราวกับตั้งใจจะแกล้ง
“ไหนบอกมาซิว่าอยากให้พอจริงหรือเปล่า”
ภาคินถาม้วยใบหน้าเปิ้อนยิ้มก่อนจะกดส่วนหัวเข้ามาในลำตัวฉันช้าๆ
ฉันเม้มปากแน่นเบือนหน้าหนีไปอีกทางความเจ็บปนเสียวแล่นเข้ามาในทุกอณูร่างกาย ฉันได้ยินเสียงหอบหายใจหนักๆของภาคินที่ข้างหูฉันเลยหันไปมองใบหน้าคมกำลังเหยเกเพราะไม่สามารถดันความเป็นชายเข้ามาได้
“อย่าเกร็งได้ไหม” ภาคินกระชากเสียงใส่ฉัน
“มันเจ็บนะ”
ฉันเลยขึ้นเสียงกลับไป
เขาเงยหน้ามองฉันก่อนจะเอื้อมมือมาประคองเอวบางของฉันเอาไว้แล้วดันความเป็นชายเข้ามาในตัวฉันทีเดียว
“อ๊ะ!”
ฉันห่อตัวเมื่อความจุกแล่นเข้ามาถาโถมเหมือนวันนั้น
“บอกว่าอย่าเกร็งไง”
ภาคินชักสีหน้าใส่ฉันก่อนจะแช่ความเป็นชายทิ้งไว้พลางบีบคลึงเนื้ออวบของฉันทั้งสองข้างเพื่อให้ฉันได้ผ่อนคลาย
“อือ..”
.ฉันกัดปากแน่นกลั้นเสียงน่าเกลียดเอาไว้ในจังหวะที่ภาคินเริ่มขยับตัว
เขาเริ่มจากจังหวะเนิบนาบก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นรวดเร็วและหักหน่วงจนร่างของฉันสั่นคลอนไปกับเตียง
“อ๊ะ..อ่า..”
“อืม..”
เสียงครางต่ำในลำคอของภาคินนั้นชวนให้ฉันขนลุกขึ้นมา
ฉันพยายามหนีบขาเข้าหากันเบื่อไม่ให้ภาคินเห็นส่วนอ่อนไหวของฉัน เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นเรื่อยๆแข่งกับเสียงครางหวิวของฉัน ฉันกำหัวเตียงไว้แน่นเพื่อระบายความเจ็บนี้
เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นตามกรอบหน้าได้รูปของฉัน
ฉันหอบหายใจอย่างหนักหน่วงเมื่อภาคินเร่งเอวกระแทกลงมามากกว่าเดิม
“อ๊ะ! ..อ่ะอ๊ะ!” ร่างทั้งร่างของฉันสั่นคลอนรุนแรงตามอารมณ์ของภาคิน
เขาเร่งเอวสอบกระแทกกระทั้นลงมาอย่างหนักหน่วงโดยไม่สนใจเลยว่าฉันจะเจ็บหรือจุกรึเปล่า
ใบหน้าคมของภาคินนั้นเหยเกเหมือนกับฉันไม่ต่างกัน
ไม่นานภาคินกระตุกตัวปล่อยสายธารธรรมชาติเข้าสู่ร่างกายของฉัน
“แฮ่ก..”
เสียงหอบดึงขึ้นที่ข้างหูฉันเมื่อภาคินทิ้งตัวลงไปซบที่ไหล่บางของฉัน เขาจูบที่หัวไล่มนของฉันเบาๆหนึ่งทีช่วงล่างของเขาจะเริ่มขยับเข้าออกเป็นจังหวะอีกครั้ง
“ไม่..แฮ่ก..พอแล้ว”
ฉันส่ายหน้าพรืดนั่นทำให้ภาคินเลื่อนมือมาปิดปากของฉันเอาไว้แม้จะซบหน้าอยู่ที่ไหล่ฉัน ช่วงล่างของภาคินยังคงทำหน้าที่ได้ดีเหมือนเดิม
ดีจนฉันแทบจะขาดใจตายให้ได้ซะเดี๋ยวนั้น..
ไปหวีดต่อที่นี่ได้นะคะ
